ทำไมผมจึงร่วงลง?

ด้วยความพยายามทั้งหมดที่เราใส่ลงไปในการขจัดผมโกนแวกซ์แฉะเกลียวและรายการต่อไปคุณจะคิดว่าเมื่อเริ่มขยับตัวเราก็จะมีความสุข อนิจจานั่นไม่ใช่กรณีอย่างน้อยที่สุดเมื่อพูดถึงเส้นผมบนศีรษะของเรา ไม่งั้นผมก็อยากจะยึดติดอยู่ ในความเป็นจริงนั่นคือเส้นผมที่เราปวดใจเป็นพิเศษไม่เพียง แต่รักษา แต่ยังสร้างขึ้น ดังนั้นคุณสามารถจินตนาการได้ว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อสังเกตเห็นว่าผมร่วงจากที่รวดเร็วและตอนอายุยังไม่สามารถเช่ารถได้

ผมผอมเป็นหนึ่งในไม่กี่ข้อห้ามในโลกความงามผู้หญิงไม่ค่อยพูดถึงเรื่องนี้ เมื่อเราได้รับที่ดีที่สุด, มากที่สุดเจ็บปวดบิกินี่มากที่สุดเจ็บปวดเราจะบอกผู้หญิงทุกคนที่จะฟัง เมื่อรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับวันที่ประสบความสำเร็จกับโบท็อกซ์เราจะแบ่งปันประสบการณ์ของเราอย่างมีความสุข แต่เมื่อหนาของเราเต็ม manes เริ่มต้นที่จะสูญเสียบางส่วนของความสมบูรณ์แบบลายเซ็นของพวกเขาก็ทั้งหมดเงียบมาก hush ผมหนาเป็นอย่างปฏิเสธไม่ได้ผูกติดอยู่กับความรู้สึกของเราของผู้หญิงและวัยหนุ่มสาว แน่นอนว่าเรายอมรับความเป็นไปได้ว่าเราอาจเริ่มสังเกตเห็นว่าเส้นผมของผมผอมบางวัยโพสต์ - วัยหมดประจำเดือน - แต่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ของเรา? ไม่เคย ความจริงมันธรรมดากว่าที่คุณคิดและมันเกิดขึ้นกับฉัน

ให้อ่านและฉันจะนำคุณผ่านขั้นตอนห้าขั้นตอนของการสูญเสียเส้นผม

ขั้นที่ 1: อารมณ์ขัน

ตอนแรกมันเป็นเรื่องน่าตกใจที่วิ่งนิ้วมือของคุณผ่านผมของคุณและค้นหา glob ของมันในมือของคุณ แต่คุณหัวเราะออกมาเป็นสิ่งที่ทำเพียงครั้งเดียว อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่ฉันทำมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่มันไม่ใช่แค่การแปรงหรือสัมผัสผมของฉันที่ฉันสังเกตเห็นเส้นหลงทางฉัน การไหลของเส้นผมในห้องอาบน้ำฝักบัวโดยปกติมีมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงระดับที่ฉันจะไม่พูดถึง ฉันจะหาผมยาวใต้โต๊ะและรอบที่ทำงาน กวาดใต้โต๊ะทำงานของฉันตอนเช้าก่อนที่สำนักงานอื่น ๆ จะมาถึงก็กลายเป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้น ในระยะสั้นการหลั่งของฉันมากเกินไปเป็นที่น่ารำคาญและน่าอาย ฉันจะเล่นตลกกับเพื่อน ๆ เกี่ยวกับที่ทำการ hairballs ในที่ทำงานของฉันและล็อกครั้งใหญ่และพวกเขาจะบอกฉันว่าฉันบ้า

ให้ฉันแค่พูดแบบนี้: ฉันเป็นคนที่ไกลที่สุดจากอาการช็อกโกแลต ฉันเกือบจะไม่เคยป่วยและโดยทั่วไปในกรณีที่มีความทุกข์ทรมานฉันคิดว่าฉันสบายดี ฉันได้หลีกเลี่ยงการเย็บแผลในโอกาสมากกว่าหนึ่งครั้งด้วยความคิดนี้ (ฉันยังโชคไม่ดีถูกส่งเข้าสู่การผ่าตัดฉุกเฉิน แต่เป็นเรื่องอื่น) จุดสำคัญของฉันคือเมื่อฉันเริ่มสูญเสียเส้นผมครั้งแรกฉันไม่ได้ประหลาดใจ ฉันเข้าใจว่าผมไปถึงขั้นตอน บางครั้งมันหายไปมากกว่าปกติ แต่เป็นเรื่องปกติ อย่างน้อยทัศนคติที่ฉันนำมาใช้สำหรับสองสามเดือนแรก

ขั้นที่ 2: ความคิดเห็นที่สอง

หลังจากไม่กี่เดือนที่ผ่านมามุมมองของฉันเริ่มเปลี่ยนไป เพื่อนของฉันจริงๆเริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความแตกต่างในผมหางม้าของฉันและนั่นคือเมื่อฉันเริ่มที่จะหาคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ หยุดแรก: หมอของฉัน มีหลายเหตุผลสำหรับการผอมบางผมและหนึ่งในคนที่มีขนาดใหญ่คือ hypothyroidism Hypothyroidism เป็นภาวะเมื่อร่างกายของคุณผลิตฮอร์โมนไทรอยด์น้อยเกินไปและสามารถใช้โทรในเส้นผมผิวหนังและเล็บของคุณ คนนับล้านที่เป็นโรคต่อมไทรอยด์เกือบ 10 เท่าของผู้หญิงและมีประวัติในครอบครัวของฉัน มันเป็นโอกาสที่ผู้กระทำความผิด ฉันมีเลือดทำงานของฉันและไทรอยด์ของฉันได้ดี. การขาดธาตุเหล็กยังอาจทำให้ผมร่วงและมันก็ทำงานในครอบครัวของฉัน แต่ระดับเหล็กของฉันกลับมาเป็นปกติอีกด้วย ดังนั้นแล้วหมอของฉันจึงทำงานผ่านชุดคำถามปกติ คุณเครียดไหม? คุณกำลังหลับอยู่หรือเปล่า? นิสัยการกินของคุณเป็นอย่างไร? ใช่ฉันเครียด ใช่ฉันสามารถนอนหลับมากขึ้นและกินดีขึ้น แต่ไม่ได้ที่อธิบายทุกผู้หญิงทำงานในวัยยี่สิบต้นของเธอ? ฉันรู้สึกแย่บ้างที่รู้สึกแพ้และรู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียสติ (นอกเหนือจากผม)

ขั้นที่ 3: ความคิดเห็นที่สาม

ถัดไปนักออกแบบทรงผมของฉัน แน่นอนผู้หญิงที่ได้รับการทำตัดผมของฉันและสีเกือบหนึ่งทศวรรษจะกลับขึ้นไป ครั้งแรกที่ฉันพูดถึงมันเธอเหมือนคนอื่น ๆ สวย ๆ บอกฉันว่าฉันบ้า สองสามเดือนต่อมาเธอก็ยังคงไม่มีอาวุธ แต่บอกให้ฉันเฝ้าดู (le duh) ในการเยี่ยมชมครั้งต่อไปของฉันน่าจะประมาณหกหรือเจ็ดเดือนหลังจากที่ฉันได้รับความสนใจเป็นครั้งแรกเธอยอมรับความแตกต่างที่เห็นได้ชัดเจนในเส้นผมของฉัน (ยืนยันได้ในที่สุด!) ดังนั้นเราจึงเริ่มพูดถึงรอบการทำผม ผมทั้งหมดจะผ่านรอบการเจริญเติบโต เป็นธรรมชาติที่ต้องผ่านขั้นตอนเมื่อเส้นผมของคุณหลั่งเร็วกว่าปกติเนื่องจากความผันผวนของฮอร์โมน แต่การไหลจะกลับสู่ภาวะปกติหลังจากไม่กี่เดือน เนื่องจากรูปแบบการเติบโตของเส้นผมมีความเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนเธอถามว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ในการควบคุมการเกิดของฉันหรือไม่ ยังไม่เคยมี จากนั้นเราพูดถึงความเครียด บางทีฉันอาจปฏิเสธความเครียดที่แท้จริงของฉัน แต่สัญญาณทั้งหมดดูเหมือนจะชี้ไปในทิศทางนั้นดังนั้นฉันจึงเริ่มประเมินใหม่

ขั้นที่ 4: การวิจัย

นั่นคือเวลาที่ Googling เริ่มต้นขึ้น เอาล่ะ Googling เริ่มต้นมานานก่อนถึงจุดนี้ แต่ตอนนี้ฉันรู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันไม่มั่นใจอีกต่อไปว่าฉันกำลังจะหมดไปในช่วงต้นหรือมีโรคเบาหวานประเภท 2 (การค้นหาทางอินเทอร์เน็ตมากเกินไปอาจเป็นอันตรายได้) ฉันได้ตัดเงื่อนไขทางการแพทย์ที่ร้ายแรงออกไปแล้วและตอนนี้ก็เริ่มยอมรับความคิดที่ว่าความเครียดอาจทำให้ผมร่วงได้

แน่นอนว่าฉันรู้ว่าความเครียดอาจทำให้เส้นผมของคุณหลุดออก แต่ฉันคิดว่าฉันคิดว่า Olivia เป็นความเครียดแบบสมเด็จพระสันตะปาปา เพื่อนของฉันไม่ได้เป็นฆาตกรรมและพ่อแม่ของฉันไม่ใช่คนชั่วร้ายดังนั้นฉันคิดว่าฉันปลอดภัยมากจากการสูญเสียเส้นผมที่เกิดจากความเครียด แต่หลังจากหลายบทสนทนากับแพทย์หลายคนผู้เชี่ยวชาญด้านเส้นผมและการวิจัยออนไลน์มากมายผมพบว่าความเครียดทางอารมณ์ที่หลากหลาย (ไม่เพียง แต่นักเขียนบทละครประเภท ABC เท่านั้นที่สามารถฝันถึงได้) สามารถทำลายวงจรการไหลของเส้นผมปกติของคุณ สิ่งที่ทุกคนเคยบอกฉันมาหลายเดือนแล้วคือฉันกำลังประสบปัญหาเรื่อง telogen effluvium เพียงไม่มากนัก Telogen effluvium เป็นปรากฏการณ์ที่เส้นผมของคุณเปลี่ยนไปเป็นระยะการหลั่งก่อนเวลาอันควร มักเกี่ยวข้องกับแม่ใหม่เนื่องจากความเครียดทางสรีรวิทยาเช่นการมีลูกน้อยหรือการผ่าตัดใหญ่ ๆ จะเรียกได้ แต่ก็ยังถูกกระตุ้นด้วยความเครียดทางอารมณ์ และมันก็เปลี่ยนไปความกดดันใหม่การเปลี่ยนแปลงชีวิตที่สำคัญทั้งหมดนี้เป็นจุดเด่นของชีวิตในวัยยี่สิบต้น ๆ ของคุณ - ตกอยู่ในประเภทความเครียดทางอารมณ์ แต่คำถามยังคงอยู่ - ฉันจะทำให้มันหยุดลงได้อย่างไร? ฉันสามารถทำให้มันหยุด? หรือว่าฉันเพิ่งจะเป็นคนหัวล้านเมื่ออายุ 30?

ขั้นที่ 5: การยอมรับ

ในที่สุดฉันก็ยอมรับว่าฉันถูกเน้นเครียดมากพอที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงในร่างกายของฉัน แต่ตอนนี้คืออะไร? ผมเปลี่ยนมาใช้แปรงขนอ่อนโยนซื้อแชมพูสำหรับผมผอมบางและหยิบเอาวิตามินก่อนคลอดออกก่อน ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องความเครียด มากที่สุดเท่าที่ฉันอยากจะเลิกทำงานและกลายเป็นผู้หญิงแห่งการพักผ่อนหย่อนใจในวัย 23 ที่อ่อนโยนนั่นก็ไม่ใช่ทางเลือก ดังนั้นฉันต้องบังคับตัวเองเพื่อหาแนวทางที่แท้จริงในการจัดการความเครียดและความวิตกกังวลและบุคลิกภาพของ Type A ไม่ได้ทำอะไรให้ฉันโปรดปรานที่นี่ ฉันพยายามใช้กลยุทธ์ในการลดความเครียดเป็นเวลานานซึ่งหลายคนล้มเหลว (อย่างรวดเร็ว) แต่ไม่กี่คนติดอยู่ หลักหนึ่งเกี่ยวกับการปรับสีลงแนวโน้มคนบ้าของฉัน ฉันพยายามใส่ใจในการเลิกทำงาน 12 ชั่วโมงต่อวันและหยุดทำงานในวันสุดสัปดาห์ การนอนหลับและการรับประทานอาหารที่ดีขึ้นก็กลายเป็นความสำคัญสูงสุด

ฉันยินดีที่จะรายงานว่าหลังจากเกือบหนึ่งปีหลังจากทิ้งผมอยู่ข้างหลังฉันทุกที่ที่ฉันไปผมของฉันกลับมาเติบโต ฉันยังมีขนทารกเพื่อพิสูจน์มัน การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตความเครียด - มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต มันใช้เวลาหลายเดือนกว่า Drano ไม่กี่ขวดเพื่อให้รู้ว่ามันอาจทำให้เส้นผมหลุดออกไปได้และในขณะที่ฉันจะไม่บอกว่าฉันดีใจที่ได้เกิดขึ้น (ขนเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่าผิดหวังมาก) มีความสุขกับสถานการณ์ที่บังคับให้ฉันต้องประเมินชีวิตของฉันเพียงไม่กี่ครั้ง

คุณรู้จักใครที่มีประสบการณ์ในการทำให้ผมผอมบางเมื่ออายุยังน้อย? คุณได้จัดการกับมันแล้วหรือยัง? แบ่งปันเรื่องราวของคุณในความคิดเห็นด้านล่าง!